Ile osób podjęłoby się zrealizowania projektu polskiego filmu opowiadającego o przeprowadzeniu przez zwykłego miejskiego "krawężnika" jakiegoś bandziora, dajmy na to, przez 16 warszawskich osiedli?
Wyjścia mamy dwa: pierwsze to nikt (i to chyba byłoby najbardziej rozsądne) oraz przez jakiegoś ambitnego reżysera tuż po szkole filmowej, który chciałby zabłysnąć oryginalnym pomysłem na film, a w efekcie i tak okazałby się gniotem.

Do tego filmu podchodziłem z stosunku 50/50: 50% mnie spodziewało się nudnego spacerku ulicami wielkiego amerykańskiego miasta, a druga połówka pragnęła zobaczyć mojego ulubionego aktora w akcji. W ostatecznym rozrachunku powiem jedno - film jest świetny! Przedstawienie podstarzałego alkoholika z brakiem chęci do życia oraz młodego więźnia, który pomimo swoich problemów nosi się z wielkimi planami są bardzo ciekawą mieszanką. Co prawda "16 przecznic" nie wpisze się pozłacanym drukiem w karty kinematografii, lecz jest jednym z filmów, na który warto poświęcić swój czas, bo to właśnie dzięki takim produkcjom możemy stwierdzić, że stosunkowo mało porywający tytuł może wywołać emocje, których przed seansem nie spodziewaliśmy się.